تحقیقات جدید منتشر شده در نشریه «سربرال کورتکس» نشان می‌دهد که عشق در اشکال مختلف، بخش‌های متفاوتی از مغز را فعال می‌کند. این پژوهش با استفاده از اسکن‌های مغزی از ۵۵ والد انجام شد که تجربه‌ی شش نوع عشق شامل عشق به شریک عاطفی، فرزند، دوستان، غریبه‌ها، حیوانات خانگی و طبیعت را بررسی کرد. نتایج نشان داد که عشق به فرزند شدیدترین فعالیت مغزی را ایجاد می‌کند، در حالی که عشق به غریبه‌ها کمترین فعالیت را به همراه دارد. عشق به طبیعت نیز سیستم پاداش و بخش‌های بصری مغز را فعال می‌کند.
چگونه عشق‌های مختلف مغز ما را تحریک می‌کنند؟
این مطالعه نشان داد که مغز به انواع مختلف عشق واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهد، به ویژه در شدت فعالیت مغزی. برای مثال، عشق به فرزند سیستم پاداش مغز را به‌طور عمیق‌تری فعال می‌کند، در حالی که عشق به طبیعت بخش‌های بصری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. یافته‌ها حاکی از آن است که شدت فعالیت مغزی تحت تأثیر نزدیکی احساسی و نوع تجربه‌ی عشق قرار دارد.
تأثیر عشق بر سلامت روان و بهبود روابط
این پژوهش با ارائه تصویری جامع‌تر از فعالیت مغزی مرتبط با عشق، به ما کمک می‌کند تا بهتر بفهمیم چگونه احساسات عاشقانه بر سلامت روان و رفتارهای اجتماعی ما تأثیر می‌گذارند. دانشمندان امیدوارند که این یافته‌ها بتوانند به بهبود راه‌های مقابله با مشکلات روابط و چالش‌های سلامت روان کمک کنند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که شناخت علمی‌تر از عشق می‌تواند به ما در بهبود تعاملات اجتماعی و افزایش کیفیت زندگی کمک کند.
جمع‌بندی: عشق به عنوان یک پدیده چندوجهی
پژوهشگران نتیجه‌گیری کرده‌اند که عشق پدیده‌ای پیچیده است که می‌تواند به روش‌های مختلف بر مغز تأثیر بگذارد. این تفاوت‌ها به نوع عشق و میزان ارتباط احساسی با موضوع عشق بستگی دارد. این تحقیق به ما درک بهتری از انواع مختلف عشق و چگونگی عملکرد آن‌ها در مغز انسان می‌دهد و نشان می‌دهد که حتی درونی‌ترین احساسات ما نیز توسط ساختار مغزی هدایت می‌شوند.