قله اورست، بلندترین کوه جهان با ارتفاع ۸۸۴۹ متر، طی ۸۹ هزار سال گذشته بین ۱۵ تا ۵۰ متر بلندتر شده است و به‌طور پیوسته هر سال به ارتفاع آن افزوده می‌شود. طبق تحقیقات جدید، دلیل اصلی این پدیده به تغییرات جریان آب‌های سطحی و زیرزمینی و فرسایش مربوط می‌شود.
فرسایش رودخانه آرون که در نزدیکی قله اورست جریان دارد، موجب ایجاد دره‌ای عمیق شده است که زمین‌های اطراف را سبک‌تر کرده و فشار کمتری به پوسته زمین وارد می‌کند. این کاهش فشار باعث می‌شود که کوه‌های مجاور، از جمله اورست، به‌تدریج بالاتر بروند. سرعت این افزایش ارتفاع حدود دو میلی‌متر در سال تخمین زده می‌شود.
فرایند بازگشت ایزوستاتیک، یعنی جابه‌جایی رسوبات و کاهش وزن زمین، به رشد تدریجی ارتفاع اورست و کوه‌های مجاور، مانند لوتسه و ماکالو، کمک کرده است. این تغییرات نتیجه دینامیک‌های طبیعی زمین‌ساختی و فرسایش منطقه هستند.
رودخانه آرون در طی هزاران سال با شستشوی میلیاردها تن رسوب، نقشی اساسی در شکل‌دهی به جغرافیای منطقه هیمالیا ایفا کرده است.