فرزندان ترکیبی از ژنتیک پدر و مادر خود هستند، اما برخی ویژگی‌ها بیشتر از پدر به ارث می‌رسند. ژنتیک پدر نقشی برجسته در برخی از خصوصیات ظاهری و توانایی‌های فرزند دارد.
- رنگ و بافت مو: اگر پدر موهایی ضخیم، فر، یا موج‌دار داشته باشد، احتمال بالایی وجود دارد که فرزند نیز چنین موهایی داشته باشد.
- سایز پا: سایز پا عمدتاً تحت تأثیر ژنتیک پدر است، هرچند عوامل محیطی نیز نقش دارند.
- رنگ چشم: ژن‌های غالب پدر در تعیین رنگ چشم فرزند نقش مهمی ایفا می‌کنند. اگر پدر رنگ چشمی قوی‌تری مانند قهوه‌ای داشته باشد، احتمالاً این ویژگی به فرزند منتقل می‌شود.
- مهارت ریاضی: توانایی‌های شناختی مانند استعداد در ریاضیات می‌تواند از ژن‌های پدر نشئت بگیرد و به فرزند منتقل شود.
- سلامت دندان‌ها: ژنتیک پدر می‌تواند شکل و استحکام دندان‌ها و حتی حساسیت به پوسیدگی را تعیین کند.
- ساختار استخوانی و قد: تأثیر ژنتیک پدر در ساختار استخوانی و رشد قد بسیار چشمگیر است.
- خلق‌وخو و ویژگی‌های شخصیتی خاص: برخی از جنبه‌های شخصیتی، مانند روحیه رقابتی یا اشتیاق به یادگیری، اغلب از پدر به ارث می‌رسند.
این موارد نشان‌دهنده نقشی است که پدران در ویژگی‌های فیزیکی و ذهنی فرزندان ایفا می‌کنند. با این حال، ترکیب ژنتیکی کامل فرزند همچنان محصول همکاری ژن‌های هر دو والد است.