ناسا به سمت سکونت انسان در ماه پیش رفت:
طرح استفاده از غبار ماه برای ساخت «حباب‌های» شیشه‌ای
بر اساس گزارش‌ها، ناسا دارای برنامه‌ای است برای سرمایه‌گذاری در یک طرح بسیار خلاقانه برای قرارگرفتن انسان بر سطح ماه. این طرح جالبی است که شامل ساخت گنبدهای عمیق و بزرگ از ماده شیشه‌ای می‌شود. شگفت‌انگیز اینجاست که این گنبدها مستقیماً از غبار موجود روی سطح ماه تولید خواهند شد. هدف این «حباب‌های» شیشه‌ای، تبدیل شدن به شهرهایی است کاملاً خودکفایی که از طریق یک سیستم اکوسیستمی داخلی، زندگی را امکان‌پذیر می‌سازند.
فرآیند ساخت: از غبار ماه به حباب‌های جامد
این مفهوم ابداعی شهر با حباب‌های شیشه‌ای توسط یک شرکت کالیفرنیایی به نام Skyeports معرفی شده و بر اساس یک اساس خاص قرار گرفته است: استفاده از منابعی که در محل ماه وجود دارد. حمل و نقل مواد ساختمانی از سطح زمین به ماه، هزینهٔ فوق‌العاده زیادی دارد. برعکس، خاک ماه که به آن «رگولیت» گفته می‌شود، تا ۶۰ درصد از سیلیکات تشکیل شده است. و سیلیکات همان ماده اولیه است که بعد از ذوب شدن، شیشه را تولید می‌کند.
یک نمونه کوچک از کرهٔ شیشه‌ای که در یک آزمایشگاه با استفاده از روش ذوب و دمیدن ساخته شده است، به تصویر کشیده شده است.
چگونه شیشه ساخته می‌شود؟
فرآیند ساخت این ساختمان‌های شکل‌گیری، به شرح زیر خواهد بود: اول، یک کوره هوشمند که از طریق مایکروویو کار می‌کند، به سطح ماه محمول می‌شود. این کوره به ماده‌ای به نام «رگولیت» در ماه، گرما می‌دهد تا به دمای ذوب برسد. سپس، یک لوله فلزی بزرگ، توده‌ای از شیشهٔ مذاب را برمی‌دارد. با تزریق گاز فشرده به داخل این لوله، فرآیند دمیدن شروع می‌شود و به یک حباب بزرگ پهناور می‌انجامد. به دلیل گرانش کم موجود در ماه، این حباب به طبیعت به شکل کامل یک کره تبدیل می‌شود. پس از سرد شدن، این کره به یک سازهٔ شیشه‌ای محکم و شفاف تکمیل می‌یابد.
شهر حباب‌های شیشه‌ای روی ماه
این ساختمان‌ها، صرفاً یک سرپناه ساده نیستند؛ بلکه، این گنبدهای شیشه‌ای به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که یک محیط زندگی کامل و پایدار فراهم کنند.
جداره‌های این حباب‌ها از شیشه‌ای خودترمیم‌شونده ساخته خواهند شد. این خاصیت، به آنها امکان می‌دهد در برابر برخورد شهاب‌سنگ‌های کوچک یا لرزش‌های «ماه» (که احتمال برخورد آنها با زمین از روی ماه مشاهده می‌شود!) مقاوم بمانند. علاوه بر این، پانل‌های خورشیدی مستقیماً درون شیشه تعبیه خواهند شد تا تمامی نیاز انرژی سکونتگاه را تأمین کنند.
در داخل هر حباب، یک کره کوچتر به عنوان فضای اصلی زندگی و کار مرکزی قرار می‌گیرد. فضای بین این کره کوچک و کرهٔ بزرگ بیرونی، با استفاده از رگولیت (خاک ماه) پر می‌شود. هدف این پرترودن، ایمنی ساکنان در برابر تشعشعات فضای بیرونی و تغییرات قابل توجه دمایی است.
فضای داخلی این حباب، توانایی میزبانی به اصطلاح «تمدن» را دارد. این شامل همه امکانات رفاهی، فضاهای کاری، محیط‌های اجتماعی و حتی مناطق کشاورزی نیز می‌تواند باشد. یکی از قابلیت‌های دیگر این سازه‌ها، توانایی استفاده از تفاوت دمایی بین لایه‌های مختلف شیشه است. این اختلاف دما می‌تواند برای چگالش هوا و تولید آب و اکسیژن، و همچنین برای پرورش گیاهان در محیط کنترل‌شده، به کار رود.
مزیت‌های سکونت در این حباب‌ها
استحکام ساختاری سکونت‌گاه‌های کروی، تنها یکی از ویژگی‌های قابل توجه آنها است. ویژگی دیگر و مهم، شفافیت این مکان‌هاست که به سلامت روان فضانوردان در مأموریت‌های طولانی‌مدت کمک می‌کند. توانایی دیدن محیط بیرون، چشم‌انداز ماه را، و حتی در شب، کره زمین را نشان می‌دهد. این موضوع، حس تنها بودن و انزوا را کاهش می‌دهد و روحیه شغلی را افزایش می‌بخشد.
پیش‌نویس و برنامه آینده پروژه
این پروژه، بخشی از برنامهٔ «مفاهیم پیشرفته نوآورانه ناسا» (NIAC) است. این برنامه، پروژه‌هایی را که برای آینده پرسش‌برانگیز هستند، مالی تأمین می‌کند. شرکت Skyeports قبلاً در مقیاس کوچک و در آزمایشگاه‌ها، اثبات کرده است که می‌تواند از غبار ماه برای ساخت گوی‌های شیشه‌ای استفاده کند.
مراحل بعدی پیشرفت این پروژه مشخص است: ابتدا، آزمایش تکنیک دمیدن در یک محفظهٔ خلا گرمایی‌زا؛ سپس، انجام آزمایش‌ها در محیط شبیه‌سازی شده با گرانش کم؛ و در نهایت، انجام آزمایش‌ها در ایستگاه فضایی بین‌المللی. آزمایش‌های واقعی و مستقیم، احتمالاً در چند سال آینده، روی سطح ماه خود انجام خواهند شد.