از کجا بفهمیم کودکمان بازیگوش است یا بیش فعال؟
یک متخصص اعصاب با تشریح تفاوتهای ظریف میان شیطنت طبیعی و اختلال بیشفعالی، هشدار داد: «ترس بیجا از دارو ممکن است آینده کودک را به خطر بیندازد.»
به گزارش فرتاک نیوز، دکتر مینا سفیدفرد، روانپزشک، با اشاره به تصور نادرست بسیاری از والدین مبنی بر اینکه بیشفعالی صرفاً به معنای «شلوغکاری مفرط» است، این باور را اصلاح کرد. وی توضیح داد: «این اختلال سه چهره متفاوت دارد:
- گروهی از کودکان فقط پرتحرک و عجول هستند.
- گروهی آراماند اما دچار نقص تمرکز (حواسپرتی) هستند.
- دسته سوم که شایعترین نوع است، ترکیبی از هر دو مشکل را دارند.»
نشانههای هشداردهنده
این متخصص اعصاب و روان نشانههایی را برشمرد که نیازمند توجه ویژه والدین است:
- بیقراری در کلاس درس و ناتوانی در نشستن طولانی
- پریدن میان صحبت دیگران
- ناتوانی در رعایت نوبت در صف
- گمکردن مکرر وسایل شخصی مانند مداد یا کاپشن
- عدم تمرکز هنگام صحبت مستقیم با کودک
- نیاز به تکرار مداوم دستورات برای انجام تکالیف
شرایط تشخیص قطعی
سفیدفرد تأکید کرد: «وجود یک یا دو علامت کافی نیست. رفتارها باید حداقل ۶ ماه تداوم داشته و در دو محیط متفاوت (مانند خانه و مدرسه) مشاهده شوند. اگر کودکی فقط در خانه شیطنت میکند اما در مدرسه منظم است، احتمالاً مبتلا به بیشفعالی نیست.»
درمان: دارو خط اول مقابله
وی با رد شایعات درباره اعتیادآور بودن داروهای بیشفعالی، اظهار داشت: «مغز این کودکان با کمبود دوپامین مواجه است و داروها تنها این کمبود را جبران میکنند. این داروها اعتیادآور نیستند و نیازمند مصرف مادامالعمر نیستند. درمان دورهای مشخص میتواند به پیشرفت چشمگیر تحصیلی کودک منجر شود.»
هشدار درباره عواقب درمان نکردن
سفیدفرد هشدار داد: «کودکان درماننشده به دلیل دریافت مداوم تذکر و افت تحصیلی، دچار کاهش عزتنفس و احساس طردشدگی میشوند. مطالعات نشان میدهد این افراد در بزرگسالی بیشتر در معرض افسردگی، اختلالات شخصیت و اعتیاد قرار دارند.»